Onze reis door Schotland

Onze reis door Schotland is begonnen!- Dag 1

We vlogen gelukkig niet heel vroeg, waardoor we niet teveel hoefden te haasten deze ochtend.
Gistermiddag waren we al van Groningen naar Den Haag gereden, zodat we vanmorgen echt rustig aan konden doen.
Om 9.30 vertrokken we naar station Mariahoeve, namen daar de trein en kwamen ruim op tijd op Schiphol aan.

De dag ervoor hadden we een e-mail gekregen waarin stond dat ons werd aangeraden om daar vroeg te zijn, het zou namelijk erg druk zijn. Niets was minder waar.
Binnen een half uur stonden we zonder bagage al door de beveiliging en door de douane. We zijn maar een broodje gaan eten en hebben gerelaxt. Schiphol is wel ontzettend duur. Voor een broodje tonijn en een beetje sap betaalde ik €15,90. Maar holladiee, het is vakantie, dus we gaan niet zeuren. Onze reis door Schotland is ook niet gratis.;-)

De vlucht vertrok wat later, maar alles ging voorspoedig en na 5 kwartier landden we op Schotse bodem! Maisje had gelijk bekijks van een wat oudere dame die met haar kleinzoon in Portugal was geweest. Alhoewel ons meisje vanmorgen nog trots vertelde dat ze heel goed Engels kan spreken, sloeg ze nu toch aardig dicht. Haar naam vertellen ging gelukkig prima.

Eenmaal geland hoefden we niet te wachten op de bagage. Die stond er al toen we aan kwamen lopen. We liepen bepakt en bezakt naar de Car Rental en haalden onze huurauto op. Een leuke automaat waar onze bagage prima in past, maar toen kwam de uitdaging: de bestuurder (juist, ik: Marcelle) zit aan de andere kant en het verkeer in Schotland rijdt links. Het ritje naar het hotel in Edinburgh was dan ook best even spannend. (“Lief, je zit echt teveel naar links, bijna tegen de auto’s aan!!”) Uiteindelijk zijn we helemaal veilig in de parkeergarage gekomen.
Zin in een borreltje had ik toen wel…

We moesten een stukje lopen en kwamen toen aan in ons hostel, midden in Old Town met the Royal Mile op nog geen 100 meter afstand. In het hostel, dat pas twee maanden open is, hebben we gelukkig een privé-kamer met eigen badkamer. Maisje was dolgelukkig, want er staan 2 stapelbedden, joeghei! Ze heeft zich meteen het bovenste bed toegeëigend.

We hebben de borrel gedronken, dat wil zeggen: Pang en ik, en toen zijn we de stad in gegaan. We hadden ondertussen flink honger, want het is hier een uur vroeger, maar voor ons gevoel niet. Dus gingen we op zoek en genoten ondertussen van the Royal Mile. Wat een prachtige stad is dit toch!

Onze kleine diva had toch echt wel erg honger, dus vlakbij de Royal Mile zijn we een leuk tentje, George IV, ingedoken voor some good old fish&chips en zalm. Dat ze honger had, bleek wel. In een mum van tijd had ze het bord bijna leeg, en het was echt veel! Haar bui was meteen een stuk beter.

We zijn daarna nog een stuk de Royal Mile omhoog gelopen om naar Edinburgh Castle te kijken. Van daaruit heb je een prachtig uitzicht over de stad, zelfs als het al wat schemerig is. Toen was het toch echt tijd om terug te gaan. Bedtijd voor Maisje!

Toen ze eenmaal lag, was ze ook binnen twee minuten weg. Pang is de stad nog even ingegaan, die heeft altijd de drang om zoveel mogelijk te zien als hij in een stad is. En ik lig hier lekker te typen maar ga zo mijn boek er lekker bij pakken. Morgen weer een drukke dag voor de boeg waar we Outlander-plekken gaan bezoeken en richting de Hooglanden gaan rijden. Maisje verheugde zich al op de avonturen die we morgen gaan beleven. We hebben superveel zin in de rest van onze reis door Schotland!

 

 

Onze reis door Schotland- Dag 2!

Na een wat onrustige nacht voor mij en Pang brak dag 2 vanmorgen aan. Maisje had heerlijk geslapen. Pang en ik waren regelmatig wakker door het lawaai op de gangen (want waarom zou je in hemelsnaam wat zachter praten als je om 4 uur ’s nachts door de gangen van een hostel loopt) en de nachtclub er tegenover. Toch voelden we ons best goed en na een douche en wat plamuur- in mijn geval dan- waren we er klaar voor om te gaan ontbijten.

Pang en ik zijn 7 jaar geleden ook in Edinburgh geweest en toen hebben we geluncht bij een ontzettend leuk tentje in Victoria Street. En dat kwam ook als beste tip naar boven voor ontbijt, dus daar zouden we de eerste maaltijd van de dag nuttigen. Nou, lieve mensen, echt een supertip. Het heet Hula en als je in Edinburgh bent: ga erheen. Heerlijke smoothies, pannenkoeken, smoothiebowls, porridges en voor ons toast met mashed avocado en toast met avacado-zalmtartaar. We hebben genoten! Alleen kreeg Maisy het van de smoothie zo koud, dat ze het niet meer warm kreeg daarna.

Buikjes goed gevuld, op naar de volgende stop! Er stond aardig wat op de lijst voor onze reis door Schotland. De Queensferry Crossing bridge stond op Pang zijn lijstje. Daar zijn we dan ook heen gereden en we hebben wat foto’s geschoten. Maisy had het steeds koud en was niet heel gezellig, maar ja, je wordt ook maar gewoon door je ouders naar een ander land meegesleurd en gedwongen om auto in en auto uit te gaan. 😉 Ze doet het overigens supergoed, ze heeft alleen zo nu en dan momenten dat ze voor ons wat eh…uitdagend is. Dit was zo’n moment. Gelukkig hebben we wat foto’s kunnen schieten en toen reden we weer door. Het links rijden gaat gelukkig ook steeds een beetje beter.

De volgende stop was Blackness Castle. Stiekem is mijn nieuwsgierigheid naar Schotland nogal aangewakkerd door de serie Outlander en de daarbij horende boeken van Diana Gabaldon. (Ga ze lezen, mensen!) Ik wilde voor onze reis dan ook naar locaties in Schotland waar voor de serie gefilmd is. Blackness Castle is in de serie te zien tijdens de scènes waar Jamie Fraser zweepslagen krijgt van Black Jack Randall. Een nogal gruwelijk filmmoment en ook het kasteel straalt een bepaalde grimmigheid uit.
Zo is er niks aan de binnenkant te zien aan opsmuk. Er hangen wat lichtjes in het trappengat en sommige treden zijn bijgewerkt. Ook het hekwerk boven aan het kasteel is wel veilig gemaakt, maar verder is er niks. Dat geeft het ook wel echt die wat grimmige sfeer.

Maisje heeft het hele kasteel doorgelopen, wilde alle trappen beklimmen en mocht een eenvoudige speurtocht oplossen. Ze vond het echt interessant! De omgeving was ook echt mooi, vooral het rijden langs allerlei landweggetjes maakte de rit bijzonder.

Na Blackness Castle ging de rit weer door. Eerst even langs de Tesco voor wat gezondere snacks voor onderweg. Fruit, nootjes en water en vooruit: ook wat chocola. Daarna reden we door naar Linlithgow Palace. Een kasteel dat net als Blackness Castle uit de 15e eeuw stamt. Dit kasteel, later ook aangeduid met paleis, was één van de belangrijkste verblijven van de Schotse koningen van het Huis Stuart in de vijftiende en zestiende eeuw. Maar het is ook het kasteel dat in de serie Outlander als Wentworth Prison gebruikt werd. Voor de Outlander-fans: hier werd Jamie nogal gruwelijk mishandeld door Black Jack Randall.
We zijn hier niet naar binnen geweest, we hebben er een rondje omheen gelopen. Het regende inmiddels behoorlijk hard, dus het was een snelle ronde. Daarbij stond het kasteel in de steigers, dus de voorkant was niet echt de moeite waard. Gelukkig heb ik voor jullie een plaatje op het internet gevonden waarop je de voorkant in volle glorie zonder steigers ziet.

On to the next stop: The Helix in Falkirk, waar Pang de Kelpies graag wilde zien. Dit zijn twee enorme paardenkoppen die gemaakt zijn van grote stalen platen. De beesten zijn maar liefst 30 meter hoog en zijn door een kunstenaar, Andy Scott, gemaakt. Niet in een paar weekjes, de beste man heeft 8 jaar aan zijn kunstwerk gesleuteld. Het resultaat mag er zijn. Deze paarden zijn een eerbetoon aan de mythe van de Kelpies, een soort watergeesten. Als je meer wil weten, kun je dat hier opzoeken. Pang is echt even naar de beesten toegelopen, maar Maisje en ik moesten zo nodig plassen dat wij ze verder vanuit het café hebben bekeken. Het regende ook echt hard!

Pang wilde nog naar een waterwiel, een enorm bakbeest dat boten met een soort reuzenradachtige constructie uit het water haalt, maar Maisy haar tax was wel een beetje bereikt qua bezienswaardigheden. Het plan was om in Stirling nog een gezellige tearoom op te zoeken, maar eenmaal in Stirling bleek het toch wel erg druk en weer een stuk wandelen om een leuk tentje te zoeken. Doorrijden naar het nieuwe verblijf voor deze nacht dan maar! Even tijd om te relaxen en op te warmen.

Ons verblijf hier is in Balloch. Balloch ligt aan Loch Lomond, één van de mooiste meren van Schotland. Hier gaan we morgen nog meer van zien. We slapen hier in een superleuke B&B die prachtige recensies op internet krijgt, maar we zijn bijna de laatste gasten van deze B&B. De eigenaren gaan het verkopen, ze willen graag met pensioen. Alleen morgen komt er nog een gast en dan is het klaar, tenzij eventuele nieuwe eigenaren er weer een B&B in beginnen. De kamer is in ieder geval heerlijk en gezellig. We zijn blij dat we hier nog konden verblijven!

Nadat Maisje en ik even lekker gerelaxt hadden (Pang had weer even last van fomo en moest de deur toch nog even uit om alvast te ‘verkennen’) was het tijd om te eten. Dat is goed gelukt en is ook echt een tippie: House of Balloch.
Supergoeie gerechten, veel keuze lekker met groente en uiteraard ook goede whisky en goed bier. We hebben heerlijk gegeten. Maar eerlijk: we weten allebei nog niet of de stem van de serveerster nou echt zo was of niet… Ze sprak nogal apart, zelfs Maisy moest er om lachen.
Daarna: bedtijd voor ons kleine Drakelientje en relaxtijd voor ons. Schotland is echt een prachtig land. Zeker nu in de herfst ziet het er betoverend uit. Zelfs met regen! We kijken terug op een heerlijke dag en hebben zin in wat morgen ons weer gaat brengen!

Onze reis door Schotland! Dag 3.

Dag 3 begon helemaal prima. Onze kleine diva had weer eens een goeie nacht gemaakt. Een man van bijna 2 meter die op zijn zij met zijn billen naar achter slaapt met een vrouw die graag breed ligt…das een uitdaging in een bedje van 1.40 breed. Maar… eerlijk is eerlijk, wat een heerlijke B&B en wat een lieve mensen. Na rustig te hebben gedoucht konden we gaan ontbijten. Voor mij een veggie breakfast, dus allemaal gebakken vegetarische snacks en een gebakken ei met toast. Helemaal prima. Maisje had niet zoveel zin, die heeft alleen de bacon opgegeten terwijl Pang uiteraard zijn Schotse ontbijt met worst en bacon helemaal wegwerkte. We hebben nog ontzettend leuk gekletst met de eigenaren en toen was het tijd voor mij om mijn gezicht er weer op te tekenen, met elkaar in te pakken en te gaan!

Loch Lomond 

We besloten even te gaan kijken bij het meer: Loch Lomond. Het was stralend weer, dus het zag er prachtig uit. Als je bij Balloch naar het meer kijkt, heb je geen idee dat het echt enorm groot is. Pang had bedacht dat we naar een roofvogelpark gingen. Ik heb namelijk stiekem een soort obsessie voor roofvogels. Onderweg in Nederland en Duitsland tel ik altijd de buizerds. Wat een machtige beesten zijn dat! In Grou komen wij elk jaar en tot een paar jaar geleden had je daar bomen die vol zaten met uilen. Prachtig vind ik dat.

 

Prey birds

Dit park vangt roofvogels op die uit slechte omstandigheden komen. Toch blijft het moeilijk om die beestjes met touwtjes aan hun poten in een beperkte ruimte te zien. Oké, ze worden goed verzorgd, maar toch is dit niet hun natuurlijke habitat. Hoe mooi en fijn ik het ook vind dat ik ze nu eens van wat dichterbij kan aanschouwen, mijn gevoel zegt me toch dat het niet goed is. Na een kleine toiletstop in het nabijgelegen winkelcentrum zijn we de auto weer ingestapt. Tijd om de Highlands in te gaan!

 

Highlands

De tocht vervolgde zich langs Loch Lomond en toen zagen we pas hoe immens groot dit meer is. En hoe mooi!! In de ochtend hadden we nog prachtig weer en het eerste stuk van de rit genoten we dan ook van de prachtige kleuren in de zon. Maar toen we eenmaal écht de Highlands in reden, begon het weer behoorlijk Schots te worden. Zo ruig als de natuur in de bergen is, zo ruig was het weer ook: harde regen en harde wind. Respect voor al die mensen die ondanks de intense weersomstandigheden toch in hun regencapes en uitgerust met hiking-attributen de wandelingen aangingen. We zagen zelfs mensen in complete regenoutfits de bergen op en af fietsen. Die zullen vast verlangen naar hun Unox-momentje aan het eind van de dag…

Glencoe

Ons plan was om bij Glencoe een stuk te gaan wandelen. Nee, we zijn niet van suiker, maar toch hebben we daar vanaf gezien.
De rit was, ondanks de regen, prachtig. Wat een prachtige, ruige, ongeremde natuur vind je hier in Schotland. The three sisters, drie ongeveer even hoge bergtoppen naast elkaar, waren ook heel bijzonder. We zijn bij Glencoe Visitor’s centre gestopt om wat informatie over Glencoe te bekijken en gebruik te maken van de sanitaire en overige voorzieningen. Na een plasje, soep, broodjes en wat te drinken reden we door naar de volgende bestemming: Fort William, gelegen aan Loch Linhe.

 

 

 

Fort William

Eenmaal in Fort William werd het weer er niet beter op, maar daar staat Fort William ook om bekend: het regent er bijna altijd. Ons hotel zit wel op een prachtige plek en we hebben uitzicht op het meer. Maisy en mutti gingen voor een relaxmomentje, Pang had weer last van onrustige voeten en die besloot FW te gaan verkennen. We kozen uiteindelijk voor een schattig restaurantje met goede recensies, The Geographer genaamd, en hebben daar heerlijk gegeten. Inmiddels was het alweer ruim bedtijd voor de kleine diva. Ze wilde vanavond bij papa in bed. Ik lig dus prinsheerlijk in een behoorlijk breed éénpersoonsbed, dus ik ga vannacht lekker breed liggen. Morgen weer een drukke dag!

 

Onze reis door Schotland- dag 4!

Vannacht is de klok een uur terug gedraaid, waardoor het met de Hollandse tijd toen we weggingen 2 uur vroeger is! Om 5.30 was het voor ons draakje dus 6.30 (en eigenlijk 7.30) dus die vond het wel welletjes en wilde actie. Wij waren nog wat dufjes, maar ze ging lief spelen en wij konden rustig wakker worden. Na een douche en wat stucwerk op mijn gelaat waren we klaar voor het ontbijt. En wat een droom voor Pang: een redelijk uitgebreid buffet waarbij ook de traditionele Engelse/Schotse ontbijtgerechten klaarstonden. Scrambled eggs, gegrilde tomaten, witte bonen in tomatensaus, worstjes, Haggis, gebakken eieren, gebakken champignons, black pudding (bloedworst, ieuw!) en nog een keur aan jammetjes die op toast gesmederd konden worden. U snapt: Pang was blij en heeft 4 keer zijn bord gevuld..
Eerlijk is eerlijk: ook ondergetekende is drie keer geweest maar dan steeds voor kleine beetjes. Ik was vooral blij dat er wat gezonds stond: yoghurt, havermout, pitten, noten, fruit en de gebakken champignons heb ik ook genomen. En wat zoets na, dat dan weer wel.
Na een dansje in de ontbijtzaal- want waarom zou je dat niet doen- was het tijd om een stukje van Fort William te verkennen.

Fort William

Mijn cursist Henry had me al gewaarschuwd: Fort William is niet heel bijzonder. Maar de naam komt in de boeken en in de serie Outlander voor, dus ik wilde erheen. Eerlijk is eerlijk: het is ook niet heel bijzonder. Maar je hebt wel prachtig uitzicht op het meer, het is op de route naar Inverness en de natuur onderweg is prachtig. Geen spijt dus van deze stop, maar ook prima dat we ervoor hebben gekozen om hier maar 1 nacht in plaats van de geplande 2 nachten te verblijven. Na een korte wandeling zijn we de supermarkt ingedoken. Dat blijft altijd een feestje, een supermarkt in het buitenland. Met twee volle tassen liepen we weer naar buiten. Wederom met gezonde snacks: fruit, groente, noten maar uiteraard ook voorzien van de nodige chocolade, want ja, je bent op vakantie.

Ben Nevis

Bij Fort William staat de hoogste berg van de UK, de Ben Nevis. Daar hebben we nog even een blikje geworpen. Er zijn twee goede wandelpaden die je kunt nemen om naar de top te komen, maar dat was met onze kleine diva erbij niet echt te doen. Dat hebben we dan ook maar achterwege gelaten. Wel het Visitor’s centre bezocht en daar bleek dat je van daaruit de Ben Nevis niet eens kan zien. Op de weg naar Inverness zie je hem wel…tenzij het mistig is. En raad eens? Het was mistig. Toch hebben we in de verte een glimpje van deze indrukwekkende berg kunnen meepikken. Daarnaast was het al indrukwekkend om onderaan de voet van al die bergen te staan in Fort William zelf. Wat is de natuurlijk toch ruig en ongeremd hier!

Fort Augustus

De rit naar Fort Augustus was prachtig. Afwisseling tussen zon en wolken zorgden voor prachtige lichtshows en bijzondere kleuren. Want de herfst is hier zo mogelijk nog mooier dan waar dan ook. Wat een kleuren! We reden langs bergen, door bomen en langs het water en elk stuk waar we reden was een meer dan een geweldige show van de Schotse natuur. Je kunt het niet vastleggen met de camera, je moet het met het blote oog zien om de schoonheid ervan te bevatten. En aangezien het links rijden (en je mag hier 100 km. p/u door de bergen!) zit deze moeder regelmatig met de handjes strak om het stuur geklemd en is er weinig ruimte om goed om me heen te kijken. Maisje heeft er weinig van meegekregen. Die was zo moe na een kort nachtje en bijbehorende driftbuien om niks en lag al vrij snel met de ogen dicht te snurken achterin.

Vlak voor de volgende stop werd Drakelientje wakker. Een stuk blijer en uitgeruster. In Fort Augustus hebben we de sluizen bekeken. Een enorm hoogteverschil moet voor boten overbrugd worden, dus dat hebben ze gedaan door zoveel mogelijk sluizen in een korte afstand te proppen. Heel bijzonder. Daarna hebben we gebakken vis gegeten bij een enorm populair tentje bij de parkeerplaats. Het stond er rijen dik! Maar Pang zei wel dat het de lekkerste was die hij ooit gegeten had, dus het was het wel waard.

Urquhart Castle

En doorrijden maar weer! Een klein uurtje verderop staat kasteel Urquhart Castle. Een prachtige ruïne van iets dat ooit een mooi kasteel moet zijn geweest. Voor de Outlander-fans: hier is opgenomen dat Claire oog in oog komt te staan met het waterwezen. Het hele bijzondere is alleen dat ik me nu ineens afvraag of deze scene de serie ooit gehaald heeft. In het boek komt dit wel voor, maar ik kan me de scene in de serie niet herinneren. Zo toch nog maar even op Youtube kijken.;-) Aangezien het ons 30 pond zou kosten om even het kasteel te bekijken, hebben we van veraf even foto’s gemaakt en zijn toen naar Inverness gereden. Wederom een prachtige rit langs Loch Ness! Het enige monster wat zich aan ons heeft getoond was een kleine vijfjarige diva, Nessie is onder de waterspiegel gebleven.

Inverness

Inverness! In het eerste seizoen van de serie en in de boeken komt de stad veelvuldig voor, maar in werkelijkheid is er niks gefilmd. Toch wilde ik het heel graag bekijken, dus Pang heeft hier een appartementje geboekt waar we twee nachten zullen verblijven. Net iets buiten het centrum, maar alles zit erop en eraan. Een woonkamer, badkamer, goed uitgeruste keuken, twee slaapkamers en zelfs een klein terras. Maisje en ik hadden wel even zin om te relaxen en Pang heeft zijn onrustige voeten weer even uitgelaten en is de stad gaan verkennen. Zijn eerste indruk was heel positief!

 

Hootananny

Na het relaxen zijn we gaan eten in de stad. In het tentje Hootananny zou live-muziek zijn, dus dat wilden we zien. Pang had dit al een tijdje terug geboekt. Nodig, want het is erg druk op zondagavond. Helaas was de kaart niet geschikt voor Maisy. We besloten allebei een voorgerecht te nemen maar dat werd ons door het personeel niet in dank afgenomen. Niet alles wat ze zeiden begrepen we, maar het was de bedoeling dat we echt een hoofdgerecht zouden nemen en daarnaast was het ook niet de bedoeling dat er een kind mee de pub in was gekomen. Dus hebben we onze voorgerechten opgegeten en Maisy kon nog net twee liedjes kijken. Toen zijn we weggegaan. Wel jammer, want het meisje houdt zo van muziek en stond weer heerlijk te dansen!

Nessie?

Eenmaal thuis hebben we nog wat groentes en soep klaargemaakt en toen ze dat op had was het bedtijd. Ook voor ons was het weer een lange dag, dus we kruipen zo tussen de klamme lappen. Morgen een dagje Inverness met voor Pang een vistour, voor Maisje en mij wat shoppen en voor ons drietjes een boottocht op Loch Ness. Zouden we Nessie dan toch tegenkomen….?

 

Onze reis door Schotland- Dag 5!

 

De tijd vliegt met een reis als deze! Elke dag doen we zoveel en zien we verschillende dingen. Vandaag bleven we in Inverness, dit is de enige plek waar we twee nachten slapen. Vanmorgen gingen we op tijd op pad: Pang had een viscursus geboekt. Denk asjeblieft niet dat alles perfect gaat. Ik rij, omdat het verzekeringstechnisch beter is (en ik nu eenmaal beter rijd, maar dat zeggen we natuurlijk niet ;-)) en het links rijden in een Engelse auto gaat best prima, alleen ben je zo rechts georiënteerd dat het niet altijd van een leien dakje gaat, zeg maar. Vanmorgen wilden we op tijd vertrekken zodat hij op tijd op de locatie zou zijn, maar Pang vertrouwde mijn navigatie niet en dit had als gevolg dat we twee navigaties aanhadden die ons allebei een andere kant op stuurden. Bij één bleek hij een bestemming-de pizzeria- van gisteravond gepakt te hebben. We eindigden dus midden in het centrum en daarbij sorteerde ik ook nog eens een keer rechts voor, plus dat Ronald wilde dat ik de navigatie zou bekijken terwijl ik in het drukke centrum reed. Tja, en als ik gestresst raak van 6 dingen tegelijk, dan ben ik niet aardig meer.

 

Vliegvissen

Uiteindelijk kwamen we op de goede route, maar konden we de exacte locatie niet vinden. Na heen en weer bellen met het bedrijf en na een spannende rit door het bos zagen we eindelijk waar we moesten wezen. Maisy was ondertussen ook aardig gestresst van ons gekibbel en van de bijzondere tocht. Pang afgezet, hij werd meteen enthousiast begroet door twee honden en we weten allemaal hoe dol hij op honden is-NOT.
Hij ging vliegvissen leren. Helemaal leuk voor hem. Maisy en ik gingen naar het winkelcentrum om daar even rond te struinen.

 

Het winkelcentrum was prima, maar niet heel bijzonder. Het regende buiten nogal hard, dus lekker even het centrum verkennen was er helaas niet bij. Nadat we één en ander gekocht hadden, gingen we terug naar het appartement om daar even te lunchen. Na een tijdje stond ook Pang weer voor de deur. Hij was dolgelukkig want hij had een enorme ‘brownie’ gevangen, een wilde forel. De visdocent was zelfs enorm onder de indruk en had er ook foto’s van gemaakt. Iedereen gegeten en blij en dus maakten we ons klaar voor de volgende activiteit: een rondvaart over Loch Ness! Zouden we dan nu eindelijk Nessie gaan zien??

Loch Ness

 

Voor Loch Ness moet je ongeveer 20 minuten vanuit het centrum van Inverness rijden. Het is dan wel echt een prachtige tocht. Je kijkt je ogen uit, vooral in het herfstseizoen. We parkeerden de auto en gingen vol hoop de boot op. Op zijn Schots miezerde het uiteraard maar het was niet ontzettend koud. Het eerste stukje zaten we dan ook even buiten, daarna was de diva het buiten zat en gingen we in de boot zitten. Maisy en ik dan, Pang krijg je op het water niet snel naar binnen. De boot maakte een mooie tocht over het Loch en ondertussen werden er mooie verhalen verteld over onder andere Nessie, het welbekende monster van Loch Ness. In 2023 zijn er voor het laatst onderzoeken gedaan naar het bestaan van dit dino-achtige beest, maar ik denk vooral dat alle Schotten de waarheid over Nessie geheim houden. Nessie zorgt namelijk nog altijd voor meer dan voldoende inkomsten voor het Schotse volk! Wij hebben helaas geen bijzondere waarnemingen aangaande deze Schotse mascotte gedaan, maar hebben wel genoten van de tocht die ook de andere kant van Urquhart castle nog even liet zien.
Na 50 minuten stonden we weer aan de wal. Genoten heb ik sowieso, Schotland heeft echt mijn hart gestolen, met alle prachtige vergezichten.

Inverness Castle, helaas ja

Inverness Castle stond als volgende op de planning. Geen stop helaas, het kasteel wordt helemaal gerenoveerd. Dus onverricht ter zake het centrum nog even ingedoken. De verschillen in interesse werden weer even heel duidelijk: Maisy en ik wilden naar de ouderwetse snoepwinkel en hebben ons toch tot koopjes laten overhalen in de plaatselijke Lush-shop. (Superonlogisch, dat heb je in NL ook…)
Pang wilde naar de platenzaak en naar de tweedehands boekenwinkel. Uiteindelijk waren we toch allemaal ongeveer gelijktijdig in het appartement. Bij Marks&Spencer hadden we een pizza gekocht, die hebben we in de oven gebakken. Nog wat gebakken champignons, broccoli en bloemkool erbij en de boel was weer in balans. We hebben lekker in ons huisje hier gegeten. Nu zijn we allemaal wat moe dus vanavond doen we niet veel meer. Morgen moeten we op tijd opstaan en aan de bak. Zo’n huisje is leuk, maar met meer ruimte maak je ook meer rommel. En we vertrekken morgen voor een lange rit naar Glasgow. Onderweg zullen we Doune Castle bezoeken, wat in de Outlander-serie bekend is als Castle Leoch. We hebben er weer zin in!

 

Onze reis door Schotland- dag 6!

Uiteraard is uitslapen er niet bij met onze kleine dame, dus om 7.00 stonden we alledrie alweer aan. Op de één of andere manier dacht mijn lichaam om 5 uur dat het tijd was om op te staan. De e-reader erbij gepakt en toen viel ik toch weer in slaap, totdat Maisje bij ons kwam liggen. Veel tijd om te relaxen hebben we niet genomen. We wilden op tijd vertrekken richting Glasgow. Daarnaast stonden er aardig wat stops op de planning, dus inpakken, schoonmaken en wegwezen! Het was wel echt een superleuk huisje om te verblijven.

Carrbridge

We dachten: we tanken wel even langs de snelweg en niet in de drukte in Inverness. Tja, en aan tankstations langs de snelweg doen de Schotten niet. Toen we de benzinesituatie langs de A9 toch wat nijpend begonnen te vinden, zagen we op onze navigatie een tankstation in een dorpje dat Carrbridge heet. En laat Ronald zich nou toevallig zo ontzettend verdiept hebben in alles wat we konden tegenkomen op de route.. In Carrbridge was namelijk een ontzettend oude brug boven een behoorlijk snelstromend riviertje. De brug is in 1717 gebouwd en ziet er nog behoorlijk authentiek uit. (Sorry Mars, dus niet de oudste brug van Schotland… ) Dat was dus een leuke bonus onderweg! We kwamen er ook nog Nederlanders tegen die uit Groningen kwamen. Grappig toch.

Highland Folk Museum

We zaten een beetje te dubben wat we zouden doen, maar Maisje hoorde ons praten over een museum en begon te juichen. (Dat heeft ze niet van mij, ik was als kind geen museum in de trekken. Nu wel inmiddels.) In dat museum waren veel scènes van Outlander opgenomen, dus ik was wel nieuwsgierig. We togen dus naar het Highland Folk Museum in Newtonmore. Ook daar viel ons wederom op dat de Schotten echt enorm vriendelijk zijn. Ze nemen de tijd voor je, beantwoorden al je vragen geduldig en lijken maar weinig geïrriteerd. Alleen in Hootananny in Inverness was er een wat onvriendelijke serveerster, verder zijn ze allemaal aardig. De vrouw bij de receptie van het museum nam alle tijd voor ons, zelfs toen er een rij achter ons ontstond. Het is een openluchtmuseum en je gaat er terug in de tijd. Zo is er een Township gebouwd dat het leven in 1700 weergeeft. En zoooo leuk: daar is een groot deel van de aflevering ‘Rent’ uit seizoen 1 van de serie Outlander opgenomen. Extra leuk dus om er rond te lopen! Ook het andere Nederlandse gezin dat we tegenkwamen was erg benieuwd naar deze locaties.
Sowieso is het er leuk, er is zoveel te zien. We zijn er anderhalf uur geweest en toen wilden we echt weer door. Maar het was zeker de moeite waard.

En wat een prachtige rit weer.. Zeker bij Pitlochry, waar ook opnames zijn gemaakt voor Outlander in de bossen, heb ik mijn ogen uitgekeken. Het was een zonnige dag dus de kleuren van de herfst kwamen weer in hun volle glorie tot leven. Het is soms bijna niet echt, zo mooi als het eruit ziet.

Dalwhinnie Distillary

Als je met iemand samenwoont die een… nouja, laat ik zeggen een passie voor alcohol heeft, dan kun je één van de bekendste whisky-distilleerderij niet voorbij rijden. Deze distillery ligt heel hoog en is ook vrij koud, maar is een begrip in Schotland. Ze maken er dus whisky. Helaas voor deze moeder geen smokey whisky en dat is juist wat ik het lekkerste vind. Ook geen jam met whisky, sorry paps. Maar het was mooi om even te zien en naast de emotionele inzinking van Maisy, omdat ze van mij niet alle glazen (van €12,- per stuk) mocht optillen, is het leuk dat we het even gezien hebben. Geen whisky gekocht, dat dan weer niet.

Doune Castle!

Next stop: Doune Castle, ook wel bekend als Castle Leoch in de serie Outlander. Ik was echt benieuwd. Eigenlijk wil ik de serie weer helemaal opnieuw kijken, nu ik wat locaties in het echt heb gezien.
Doune Castle ligt in een schattig dorpje. Het kasteel wilde ik ook echt even in. (Wederom meer Nederlanders in the building.)
Bij aankomst zag het er al indrukwekkend uit. Je kon er een gesproken tour doen. Aanvankelijk wilde ik dat niet omdat ik dacht dat Maisje het niet zou volhouden, maar halverwege kreeg ik toch spijt. Steeds als ik de Nederlanders zag lopen, wilde ik ze vragen wat er werd verteld. Pang was weer zo lief en is uiteindelijk toch zo’n apparaatje gaan halen. En extra leuk is dat het gedeelte over de Outlander-opnames is ingesproken door Sam Heughan, die Jamie Fraser in de serie speelt. Vooral het buitengedeelte is gebruikt als filmset. Binnen kon dat helaas niet. De muren van het kasteel zijn door de jaren heen minder sterk geworden en met zware apparatuur en lampen die opgehangen moeten worden, zou het kasteel teveel beschadigen. Zo is de keuken van Mrs. Fitch helemaal gebouwd in de Wardpark Studio’s vlakbij Glasgow. Maar wel heel bijzonder om hier in Doune Castle rond te lopen. Het moet ooit echt prachtig zijn geweest van binnen!

Glasgow

Toen was het tijd voor onze laatste stop vandaag: Glasgow. Het is echt een grote en drukke stad, viel ons op toen we binnenreden. Het deed mij zelfs een beetje denken aan Downtown Dallas, met al die hoge gebouwen. Ook hier is veel gefilmd voor Outlander. Of we dat allemaal gaan zien, weet ik niet. Ons hotel hier is mooi en luxe, maar de omgeving is niet bijzonder gezellig. We hebben lekker gegeten bij een tentje hier vlakbij. Maisje was alleen supermoe. En begrijpelijk, want wat ziet ze en doet ze veel deze dagen! Het reizen met haar gaat zo goed en ze past zich echt supermakkelijk aan. We zijn echt trots op haar. Elke avond een ander hotel en mevrouw gaat gewoon liggen en slaapt. Ze stapt de auto in en de auto uit, loopt met ons mee en is in de auto superlief. Nou, dat er dan vijf keer per dag even een boze bui komt, nemen we voor lief. Het blijft ook een echt leeuwenmeisje met meer dan genoeg temperament.

Maisje is gaan slapen, Pang is de stad nog even in om te verkennen, maar gaf net over de app al aan dat hij het geen heel knusse of gezellige stad vindt. Morgen gaan we nog wel even kijken en daarna gaan we via Midhope Castle terug naar Edinburgh. Dat vinden we zo’n leuke stad, dus daar gaan we ons vast en zeker nog vermaken voor onze laatste dag in Schotland dit jaar! Benieuwd wat ons dat weer gaat brengen. 🙂

Onze reis door Schotland-dag 7

De dag begon weer vroeg vanmorgen. Om 5.30 Schotse tijd vond Drakelientje het welletjes en dacht ze dat de dag wel was begonnen. Daar waren wij het niet zo mee eens. We hebben het tot 6 uur kunnen rekken en toen kroop ze bij ons in bed. Ik ben toen in haar bed gaan liggen en heb nog heerlijk een uurtje kunnen tukken. Na de nodige ochtendzaken vertrokken we uit het hotel richting Kelvingrove Art Gallery &Museum.

Na Ronald zijn verkentocht van de stad van de avond ervoor hadden we eigenlijk geen hoge verwachtingen. Maar toen we bij dit museum aankwamen, snapten we de charme van Glasgow ineens wel goed. Alleen al door dit museum! Wat ziet het er van buiten prachtig uit. Ook het park ernaast was weer wonderschoon door de kleuren van de herfst. We hebben een klein stukje van het museum meegepikt, want we hebben een dochter die dol is op musea. (“Jaaa, schilderijen van oude dingen!”) en er was toevallig een deel met allerlei opgezette dieren. Ze keek haar ogen uit.

 

Glasgow University

Naast het museum ligt Glasgow University. En ook dat gebouw is meer dan de moeite waard als je er bent. Ook weer een leuk feitje voor Outlander-fans: hier zijn de opnames gemaakt waarbij het verhaal zich afspeelde in Harvard in Boston. Zelfs het park waar Claire loopt-zogenaamd in Boston- is in dit park opgenomen. De scène waarin Brianna met Roger onder de koepels van de universiteit praat, is hier opgenomen. Het is zo’n mooi gebouw! Ook hier zit een museumdeel bij waar we even doorheen zijn gegaan.

Midhope Castle

Ja, en toen was het tijd voor Midhope Castle! Dit was voor mij echt wel een hoogtepunt van onze reis. Midhope Castle staat in de serie bekend als Lallybroch. We parkeerden onze auto, moesten een klein stukje lopen en toen kwam het kasteeltje in zicht. Zo ontzettend gaaf om dat in het echt te zien! Niet ver van Edinburgh, maar verstopt in prachtige bossen. Ik heb mijn ogen uitgekeken. Echt heel mooi. Ik kwam daardoor echt weer helemaal in Outlander-sferen. Superblij dat we daar geweest zijn.

Eten

We hadden niks te eten in de auto bij ons, dus het was tijd om een lunchplekje op te zoeken. Maisy werd ook behoorlijk hangry en dat is niet gezellig. Doordat ik ergens rechtsaf sloeg waar ik links had moeten gaan, kwamen we per ongeluk in een superleuk stukje terecht, waar allemaal eettentjes zaten onder the Fort Road Bridge en de Queensferry Crossing. We hebben daar lekker gegeten en toen besloten we om toch nog even de Royal Mile in Edinburgh op te lopen.

Edinburgh

Het is en blijft gewoon een prachtige stad. We hadden de auto geparkeerd in een parkeergarage bij een groot winkelcentrum en zijn van daaruit de Royal Mile opgegaan. Een doedelzakspeler, een acrobaat, prachtige lichtjes: het was weer geweldig. Ik wilde heel erg graag nog naar Carfax Close, waar de printshop van Jamie zou zitten. In het echt heet dit Bakehouse Close en na een behoorlijk stuk downhill vond ik het. Maisy en Ronald waren nog ergens meer naar boven, dus ik mocht daarna lekker een stukje klimmen om weer bij ze te komen. Inmiddels was het 17.30 en waren we allemaal best een beetje moe. We hebben de auto weer opgezocht en moesten toen door de drukke spits van Edinburgh ons nachtverblijf vinden. Dat is uiteindelijk gelukt. Pang heeft eten voor ons drietjes gehaald en dat hebben we op de kamer opgegeten. Nu liggen we allemaal voor pampus op bed. Morgen echt de laatste dag, om 12.30 moeten we op het vliegveld zijn. We moeten dan ons heerlijke huurautootje terugbrengen. Voordat dat kan, zullen we hem even goed moeten uitmesten want ohhhh, wat een zooitje heeft ons draakje er weer van gemaakt. Dan gaan we weer naar huis. Eerst nog even een tukje doen in wederom een veel te smal bed en morgenochtend nog even een klein stukje Edinburgh zien. Wat een bijzondere en geweldige vakantie!

Onze reis door Schotland- dag 8!

Tja, en toen brak toch echt de laatste dag aan. Normaliter ben ik na een vakantie altijd heel blij om weer naar huis te gaan, maar deze keer had ik echt nog wel een paar dagen willen blijven. Naar huis gaan is echt top, maar ik vond Schotland zo onwijs gaaf, dat ik het nu wel een beetje jammer vind dat het weer voorbij is.

Na een wederom onrustige nacht voor mij in het veel te smalle bed (Echt, mensen, met een man van bijna 2 meter in een smal bedje is echt niet makkelijk, zeker als hij de volgende ochtend vertelt dat hij op het randje heeft gelegen. Hoezo dan? Je lag tegen me aan en ik viel er bijna uit!) en een meisje waarbij de pizza in de nacht ging opspelen in de vorm van buikpijn, stonden we op om ons klaar te maken voor het ontbijt. Dat ontbijt was prima, vooral voor Ronald, en toen was het inpakken geblazen. De auto was echt een zooitje, dus daar had Pang nog wel even een klusje aan. Uiteindelijk reden we keurig op check-out-tijd weg.

Leith en Mimi’s Bakehouse

Omdat we toch wat uurtjes hadden voordat we zouden vliegen, besloten we nog naar Leith te rijden. Dit is een gedeelte van Edinburgh waar veel haventjes zijn. En wederom verbaasde Edinburgh ons. Het laatste overnachtingshuis lag redelijk dicht bij het centrum, maar het leek wel alsof we twee keer links gingen en in prachtige natuur terecht kwamen. Een berg, wilde natuur en een prachtig park ernaast. Zo bijzonder! Leith zelf was ook best leuk. We hebben er wat rondgereden en hadden toen nog even tijd om in een tea-room, Mimi’s Bakehouse, een gebakje te eten. Ik wilde heel graag een scone met clotted cream en marmelade en Pang koos voor de cheesecake. Maisje had na het pizzabuikje geen zin in al te vet en zoet eten. Die nam wat te drinken. Toen Pang en ik daarna zeiden dat we toch wel misselijk waren van al die zoetigheid, liep zij trots naast ons. “Ik heb niks genomen dus ik heb nergens last van!” Op zich ben ik blij dat ze dan goed naar haar lijfje luistert en toch niet gaat eten terwijl ze weet dat het niet goed valt.

Bye bye, autootje

En toen was het tijd om naar het vliegveld te gaan! Nog even een stuk links rijden in deze heerlijke automaat. Ik was wel echt ontzettend blij dat ik hem geheel schadevrij heb afgeleverd daar. We hebben in een week 909 km door Schotland gereden met mij als chauffeur. Nu ben ik niet bang in de auto omdat ik altijd heel veel rijd, maar met zo’n huurauto, links rijden, rechts zitten en smalle weggetjes waar iedereen gewoon 100 mag rijden vond ik het toch wat spannend. Heel blij dus dat het zo goed is gegaan. Ook zijn we blij dat we een auto gehuurd hebben en niet met de trein zijn gegaan, zoals Ronald het eerst had gepland. Je stapt nu toch wat makkelijker uit om ergens even te kijken en ook in sommige steden geeft het je veel meer vrijheid. Daarnaast vinden wij een stukje lopen niet erg, maar we hebben ook een meisje van 1.20m bij ons en die is na 5 km. lopen toch best moe. Maar wat heeft ze het goed gedaan allemaal!

Vliegen naar NL

De reis terug verliep ontzettend goed. Er zat wel een groep van ongeveer 12 Schotten voor ons die eigenlijk al bezopen het vliegtuig in stapten, maar wat gingen de stewardessen daar ontzettend goed mee om. We hebben eigenlijk geen last van de zuipende Schotten gehad, behalve dan af en toe iets meer herrie dan normaal in een vliegtuig.
Ook in NL liep alles top, het ging supersnel dus een half uur na de landing zaten we al in de trein naar de auto. Auto gepakt, wat boodschapjes gedaan en op naar huis. Nu zitten we moe, maar zeker heel voldaan even te relaxen.

Wat was dit een topreis, zeg! Ik heb echt genoten van Schotland en zou er zo weer naartoe willen. Het is zo mooi en veelzijdig. En wat zijn de Schotten ontzettend vriendelijk en toegankelijk! We kunnen wel stellen dat ik echt een beetje verliefd ben geworden op dit land. Eerlijk is eerlijk: superleuk ook om alle locaties van mijn favoriete serie Outlander te hebben gezien.

Pang, aka Ronald

En laten we dan niet vergeten even alle complimenten voor Pang te noemen: Hij heeft deze reis helemaal uitgestippeld. Al maanden was hij bezig met een route verzinnen, bekijken waar we heen moesten, wat we onderweg konden tegenkomen, welke hotels en guesthouses de beste zouden zijn: hij heeft niks aan het toeval overgelaten. Echt super super superfijn en goed. Ik vind het zo knap hoe hij dat doet!
Ik kan gerust zeggen dat deze reis zo supertof was omdat hij het zo geweldig heeft voorbereid.

Dank je wel, Pang, je bent absoluut de beste van de besten. <3 Wanneer gaan we weer??